'Mammie, waarom hou je zoveel van de natuur?', vraagt mijn zoontje, de huismus bij ons thuis. Hij inspecteert hoe ik de tuin winterklaar maak.

Bij zulke vragen besef ik me opeens waarom het zo leuk (ok, ook een beetje vermoeiend) is om mama te zijn. Want kinderen willen alles over je weten. Ook de dingen die je nog niet over jezelf weet.

'Omdat de natuur er altijd is', zeg ik.  'Ze straalt, voedt, geeft, vecht, slaapt en begint dan weer opnieuw. En ze vraagt er niets voor terug. Alleen een beetje liefde.'

'Dus eigenlijk is de natuur gewoon een soort mama?', vraagt mijn dochter, de parkiet bij ons thuis. 

En bij zulke vragen besef ik me opeens waarom het zo leuk (ok, ook een beetje emotioneel) is om mama te zijn.

Voor alle mama's, en vooral mijn Mama, dit gedicht is voor jullie.