“Psstttt…Avan…ben je wakker?”, vraag ik midden in de nacht aan mijn dochter Avantika.

“Mammie, laat me slapen. Ik heb morgen school”, bromt de gedisciplineerde snurker tegen me.

“Maar ik loop vast, liefje. Ik moet morgen een hoofdstuk opleveren en ik weet niet wat ik moet schrijven”, klaag ik tegen haar.

“Mam, ga weg”, zegt ze knorrig.  

Ik doe het licht aan en kietel haar een beetje wakker. “Vertel me iets leuks. Wat droomde je?”

“Ik droomde dat ik naar school ging. Maar moest eerst door een paar hoepels springen. Als een acrobaat. Het was super moeilijk maar het lukte me”.

“Oh wat gaaf! En wat nog meer?”, vraag ik terwijl ik schrijf in mijn notitieboekje. “Waarom moest je springen?” Maar het lieve meisje was alweer in dromenland.



Zo ontstond het idee van een bijzondere school, met hoepels en koepels. En een lief meisje dat als een acrobaat door de hoepels sprong….